Adı Geçmeyen Yokluğun Kanaması

Yol seslenince adama teneffüse çıkar çarşı pazar

Bavullar gelir oturur zamanın ortasına

Sonra bitiremediğin cümleleri dizersin

Sonra savrulduğun hayatı, memuriyetini

Cebine doldurduğun toprağı sonra

İyi dileklerini.

Ayakları kaşınır yol adama seslenince

Parmağını ıslatmadan, el kaldırmadan

Geriye doğru saymaya başlar yol

Geçip gitmeyen öksürüğün ertelenir

Bir baykuş bir gece vakti ürkütmez seni

Çünkü yol müstakil bahçeli bir yol olur

Bahçenin içinde bir kiler, kilerin içinde bir duvar

Duvarın içinde bir leke.