Yorum Yap
“Arthur Ignatius Conan Doyle, İskoçya doğumlu bir yazardır. Suç hikâyelerinde bir çığır açmış olduğu söylenen karakter Dedektif Sherlock Holmes ?kir babasıdır. Tıp eğitimi almıştır; fakat fazla hastası olmadığından, hasta beklerken kısa hikâyeler yazmaya başlamıştır. İlk hikâyesi de Chambers’s Edinburgh Journal adlı dergide yayımlanmıştır.
Sherlock Holmes karakteri Doyle’u bizlere tanıtan en önemli karakterdir. Karakter için ilk olarak Sherringford (ya da Sheridan) Hope idi. Fakat isim daha sonra müzisyen Alfred Sherlock ile ünlü hukukçu Oliver Wendell Holmes’un soyadla
Tükendi
Gelince Haber Ver“Arthur Ignatius Conan Doyle, İskoçya doğumlu bir yazardır. Suç hikâyelerinde bir çığır açmış olduğu söylenen karakter Dedektif Sherlock Holmes fikir babasıdır. Tıp eğitimi almıştır; fakat fazla hastası olmadığından, hasta beklerken kısa hikâyeler yazmaya başlamıştır. İlk hikâyesi de Chambers’s Edinburgh Journal adlı dergide yayımlanmıştır.
Sherlock Holmes karakteri Doyle’u bizlere tanıtan en önemli karakterdir. Karakter için ilk olarak Sherringford (ya da Sheridan) Hope idi. Fakat isim daha sonra müzisyen Alfred Sherlock ile ünlü hukukçu Oliver Wendell Holmes’un soyadlarından oluşturularak, yeryüzünün en ünlü dedektifini yarattı: Sherlock Holmes.
Sherlock Holmes ilk olarak, Doyle’un ilk öyküsü olan Kızıl Soruşturma’da (A Study in Scarlet) görünür. Kızıl Soruşturma, 1887’de Beeton’s Christmas Annual’da yayımlanır. 1891’de ise Holmes’u, The Strand adlı dergide seri olarak yayımlamaya başlar ve yeni hikâyelerle devam eder.
SHERLOCK HOLMES BASKERVİLLELERİN KÖPEĞİ
“Görüş alanımda, Baskerville Hall’un iki kulesi ve uzaklardaki Grimpen köyünü işaret eden bulanık bir duman vardı. İkisinin arasında, tepenin arkasında, Stapletonlar’ın evi duruyordu. Gün batımının ışığında her şey huzur dolu, hoş ve tatlıydı… Fakat ruhumda doğanın verdiği huzurdan çok her geçen an yaklaşan görüşmemin korkusu ve belirsizliği dolaşıyordu. Sinirlerim gerilmişti ama sabrettim ve kulübenin karanlık bir köşesinde oturup metanetle adamımızın gelmesini bekledim.
En sonunda bir ses duydum. Uzaklarda bir yerde, bir çizmenin taşın üzerinde gezerken çıkardığı ses geldi kulağıma…
Sesler birbirini takip ediyor ve gittikçe yaklaşıyordu. Evin en karanlık köşesine doğru sindim ve cebimdeki tabancayı ateş etmeye hazır hâle getirdim. O yabancının kim olduğunu görmeden ortaya çıkmamaya kararlıydım. Fakat uzun bir süre sessizlik oluştu, belli ki adam durmuştu. Ardından, ayak sesleri tekrar yükseldi ve kulübenin yarığından içeriye doğru bir gölge düştü.
‘Güzel bir gece, sevgili Watson,” dedi tanıdık bir ses. “Eminim, dışarıda daha rahat edersin.’”
