Bir Sandık Öykü

*Ah beni benden alan yeşil... biraz çam ve gerçekten mi geliyor yoksa ben istediğim için mi geliyor burnuma bilemiyorum kekik kokusu... Ah bu yalnızlığım... İçimde büyüyen, büyüdükçe yağmur yağmur dökülmek isteyen yalnızlığım.

Yo... şikayetçi değilim. Keyifliyim yalnızlığımla, huzurluyum aslında. Güzel havalarda balkonuma oturup kahvemi yudumlarken karşımda duran yeşile karışmak, soğuk havalarda penceremin önünde çayımla karşılamak bulutları. Hatta zamanında uyanabilmişsem bulutların üstüne çıkmak, dokunmak onlara... Şikayet olabilir mi? Şükür sebebi olabilir ancak.*