Bir zamanlar çok akıllı bir Bilge varmış. Bu Bilge hem çok bilgili hem de çok iyi kalpliymiş.
Öğrencileri bir gün onun çevresini sarıp ona merakla sormuşlar: “Kendimize kimi örnek alalım; bilginleri mi, zenginleri mi yoksa yöneticileri mi?" “Hiçbirisini,” diye cevap vermiş Bilge. Öğrencilerden biri: “Peki,” demiş. “Öyleyse kimi örnek alalım?” Bilge: “Çocukları,” deyivermiş. Bilgenin çevresini saranlar, daha çok şaşırmışlar. “Ne, çocukları mı?” demişler: “Evet,” demiş Bilge. “Çocukları.” Öğrencilerden biri itiraz etmiş: “Ama onl
Tükendi
Gelince Haber VerBir zamanlar çok akıllı bir Bilge varmış. Bu Bilge hem çok bilgili hem de çok iyi kalpliymiş.
Öğrencileri bir gün onun çevresini sarıp ona merakla sormuşlar: “Kendimize kimi örnek alalım; bilginleri mi, zenginleri mi yoksa yöneticileri mi?" “Hiçbirisini,” diye cevap vermiş Bilge. Öğrencilerden biri: “Peki,” demiş. “Öyleyse kimi örnek alalım?” Bilge: “Çocukları,” deyivermiş. Bilgenin çevresini saranlar, daha çok şaşırmışlar. “Ne, çocukları mı?” demişler: “Evet,” demiş Bilge. “Çocukları.” Öğrencilerden biri itiraz etmiş: “Ama onlar hiçbir şey bilmezler ki.” Diğer öğrenci eklemiş: “Üstelik hep yaramazlık yaparlar.” Bilge: “Hayır, yanılıyorsunuz,” demiş ve devam etmiş. “Bir kere çocuklar hep meşguldürler. Asla boş durmazlar. Her zaman iyi niyetlidirler. Hiçbir zaman kötülük düşünmezler. Ayrıca onlar, hiçbir şeye ihtiyaç duymadan mutludurlar.”