Hüzün Kokusu

Bitmeyen bir hikâye benimki...
Kadın olmakla başlıyor.
Susmayı öğrenmek zorunda bırakılan;
Aşkını, sevgisini, yüreğini yakan her acıyı içine gömmek zorunda kalan...

Bu dünyada, ölümle biten bir hayatı
Âdeta ölümü yaşar gibi yaşaması gerektiği öğretilen.
Hiçbir hazza, mutluluğa süs vermemesi gerektiği öğretilen...
Öğretile öğretilen, bitmeyen bir hikâye;
Kadın olmak.

Oysaki kadın hep gülmeli;
Gülmekten, kendi ışığından utanmamalı.
Keşke bunlar sinse hikâyenin her köşesine,
Keşke her kadın, hikâyesinin kahramanı olabilse...

Büyüdükçe ölüyor, öldükçe yeniden doğuyorum.
Nasıl bir döngü bu!