Kadın

Zaten bir kırık kalbim var
Çiçek gibi topraktan koparılmış 
Dokunmayın bedenime artık kaybettim 
Duygularımı hiçe sayan düzeninizin yedi ceddine

Büsbütün parçalanmış her hücrem 
Ne anlayan var, ne de dinleyen 
Yollarda kanlı revan cansızım
Örfünüzün, adetlerinizin gelmişine geçmişine 

Aynalara bakan mosmor yüzüm
Sabahlarım hep karanlık
Buruk bırakılmış umutlarım hep
Kadını hor gören fikrinizin, ruhunuzun içine

Kaderim değildir sizinle yaşamak 
Sizin kulunuz değilim, olmayacağım 
Bir kuş gibi özgürüm ve bir ağaç gibi yaprak açarım
Yıkamayacaksınız beni, ben bir Kadınım