Keşke’lere Takılmayın

Keşke; mağlubiyetin takısı, pişmanlıkların ifadesi...
Keşke; kaçırılmış fırsatların, bastırılmış duyguların hazin öyküsü...
Keşke; harcanmış hayatların, boşa geçmiş ya da hakkıyla yaşanamamış yılların gecikmiş itirafı...
Keşke; çarpılıp çıkılmış bir kapının, yazılıp yollanmamış bir mektubun pişmanlığı...
Keşke; göz yumulmuş bir haksızlığın, vakit varken öpülmemiş bir elin, dilin ucuna gelip de söylenmemiş bir sözün nedameti...
Keşke; yolunu gözlemeseydim, öyle demeseydim, terk edip gitmeseydim, en güzel yıllarımı vermeseydim, şimdiki aklım olsaydı, dövünmesi...
“Keşke!” demekle yaptığımız hatalar düzelir mi? Solan umutlarımız, tekrar yeşerir mi?
Geçmişe dönük “keşke”lerle yaşamaktansa, geleceğe dönük “belki”lerle yaşamaya ne dersiniz?
“Keşke”lere Takılmayın!
Çünkü Hayatın Rövanşı Yok!