Kumaş

benim işte yine o, kendi söküğünü dikemeyen ben
her şey oldu da hep olmayanın peşindeyim
kendini deşip deşip irin içen işte ben

çocukları da seven ama sezdirmeden
boyna sürülen bıçağı ince ince bileyen
muskasında yoksulluk duasıyla dolaşan ben