Milli Eğitimin Neresindeyiz?

Olumsuz alışkanlık ve düşüncelerin insan mayasına işlememesinin teminatı nitelikli eğitimdir. Eğitim, insanı eğip bükmeyi değil, irfanla besleyerek yüceltmeyi amaç edinir. Bireyi arındıracağı yerde çamurlaştırarak çirkefleştiren; köşe dönmecilik, fırsatçılık ve doğru konuşmamaya şartlandıran bir süreci *eğitim* olarak tanımlamak güçtür.

Türkiye`de bugünün okulu, nesillerin ruh kökünün kurutulduğu bir mekân olarak öne çıkmaktadır. Kozmopolit unsurların tesirindedir ve cahil üretmektedir. Yetiştirmekten çok yozlaştırmakta, eğitmekten çok öğütmektedir. Ülkenin insan kaynağı bu yüzden pragmatik bakış açısına kapılarak tükenme noktasına gelmiştir.

İki asırdan beri yerimizde saymanın en bariz sebebi içinde bulunduğumuz eğitim buhranıdır. Ruh ve muhtevası bütünüyle bize ait yeni bir eğitim sitemine kavuşmadan mevcut kaotik ortamdan çıkış kolay olmayacaktır. Bu itibarla, doğrudan kültür ve medeniyet kodlarımızdan beslenen, genç neslin eline iki dünyada da yükselmenin şifrelerini verebilecek bir pedagoji sistemine her zamankinden daha çok muhtacız. Fikren ve ahlâken yüksek irtifa sahibi kaliteli inana kavuşmanın yolu budur.