Osmanlı`nın İkinci Başkenti Edirne`de Tasavvuf Kültürü

O şehrin felek-veş iki kutbu var

N`ola rif`ati olsa gerdun-medar

Birisi enis-i dil-i aşıkan

Birisi sezayi-i mu-ciz beyan

Ziyaret edip ibtida anları

Sevindim görüp tekyede canları

Cenab-ı Enis`in alıp himmetin

İşitdim Sezayi ile sobetin

Cihanın gamından bulup rahatı

Ederlerdi kabr içre can sohbeti

Gam-ı alemi terk edip bizlerle

Komşular sözü ikisi bir yere

Alıp neş`esin alem-i vahdetin

İçerlerdi camın dem-i vahdetin

Dedim bana bir cam Allah için

Derunumdaki ateşin ah için

Dediler bu mey-hanenin badesi

Zarardır içilmez susuz sadesi

Şirişk olmayınca içilmez o mey

Katılmaz o sahbâya bir başka şey

Alıp bu peyâmı hemân ağladım

Bakın hâlime karalar bağladım

Dedim bir gün olsun zahîrim olun

Dem-i vâ-pesîn dest-gîrim olun

Dediler kim ikrârına kıl sebât

Erenler verir sana âhir necât

Dedim Hak te’âlâ muhakkak ide

Kapınızda ‘abd-i muvaffak ide

‘Aceb zâtlar pîr-i dergehleri

Gedâ sûretinde idi şehleri

Edip her biri ile ‘aşk u niyâz

Du’a etdiler ol iki ser-firâz

Kabûl eyledim lütfu himmetlerin

Penâh eyledim bâb-ı devletlerin

Ziyâret edip bunları ibtidâ

Selîmiyye’de zuhru etdim edâ