Yorum Yap
Seit den 1960er Jahren formierten sich in Deutschland neben den verschiedenen christlichen und jüdischen Gemeinden neue religiöse Bewegungen und Religionen, vertreten von überwiegend türkischen aber auch arabischen, buddhistischen und hinduistischen Gemeinschaften. Sie veränderten nicht nur die religiöse Landschaft in Deutschland, sondern trugen zu einer vielfältigen Sichtbarkeit der Religion und damit zu einer vielfältigen Gesellschaft bei. Insbesondere dem Islam kommt dabei eine grosse Bedeutung zu. Doch in Deutschland ist die Migrationsforschung -und Politik nach wie vor auf die Frage nach der Ankunftslandorientierung versus Herkunftslandorientierung ‚nationaler Assimilation‘ konzent
Tükendi
Gelince Haber VerDini Tutum Ve Davranışların Dönüşümü. Almanya’da Yaşayan Türk Kökenli Genç Müslümanlara Dair Bir Gömülü Teori Araştırması
1990`lı yılların sonuna gelindiğinde Alman kamuoyu tartışmalarında "Müslüman" kategorisi "yabancı" ve ‘göçmen’ teriminin yerini almıştır. Bu süreçle birlikte ülkede, menşe ülkeleri İslam olan göçmenler, giderek daha çok Müslüman olarak algılanmaya başlanmış, uyum meselesi de neredeyse tamamen onların sorunu haline getirilmiştir. Bu bağlamda Müslümanların çoğunluk toplumu oluşturan gruba kültürel oryantasyonları başarılı uyum olarak değerlendirilirken, kendi (dini) gruplarına yönelimleri ise başarısız uyum ve hatta bir güvenlik sorunu olarak değerlendirilmeye başlanmıştır. Oysa gömülü teoriye dayalı bu nitel saha araştırmasının sonuçları göstermektedir ki, araştırılan dini grubun yeni egemen aktörleri haline gelen genç kuşaklar, Alman diliyle ve Almanya’ya dönük bir Alman-İslam kimliğini, hem içeriye hem dışarıya dönük inşa etmek istemektedirler. Bu kültürel dönüşüm, bireylerin tercihlerinden çok, öncelikle Alman dil ve uyum politikalarının bir sonucu olarak değerlendirilmelidir.
