Said Havva’ya Armağan

“Herhangi bir milleti yöneten hükümet eğer kanunları bazı yurttaşlarına titizlikle uygularken diğer imtiyazlı kimseleri bu uygulamanın dışında tutursa bu haksız tutum, doğan cezalarını beraberinde getirmekte acele etmez. Bunlar:

1- Hükümet halkının gözünde prestijini, halkın güvenini ve dolayısıyla heybetini yitirir.

2- Suçlar artar ve suç işleme eğilimi yaygınlaşır.

3- Halk bir süre sonra kötülüklere alışır, onlarla koyun koyuna yaşamayı yadırgamaz olur ve iyilik garip ve yadırganır bir şey haline gelir. O zaman bozukluk herşeye ve her yere yayılır.

4- Kanunların etkisizliği yüzünden herkesi korku sarar. Çünkü Kanunsuz eylemlerin çoğu cezasız kalmaktadır. Bu yüzden toplumda yaşayan herkes ırz, mal, ve can endişesi duyar. Bu da ağır bir ortak doğal cezadır.

5- Kanunlardan ve adaletten umudunu kesen mazlımlar, haksızlığa uğrayanlar hoşnutsuzluğa kapılır. Bu sapıklık yaygınkaştıkça sözkonusu hoşnutsuzluğa kapılır. Bu sapıklık yaygınlaştıkça sözkonusu hoşnutsuzluğun sınırları ve boyutları da genişler. Böylece ümmet bütünlüğü, yerini parçalanmaya bırakır, devlete karşı düşmanlıklar ve ayaklanma girişimleri başgösterir. Huzur ve istikrar bozulur, bşr çok haklı propanga gerekçesi ele geçirecek olan halk devlete karşı ayaklanığ rejimi yıkmaya girişir.

İşte kanunları keyfi biçimde uygulama sapıklığının beraberinde getireceği kaçınılmaz doğal (fıtri) cezaların bazıları bunlardır.”