Sus Kuşları

Geçenler bir gün yakınındaki yoldan mezarının
Geceyi döverken dünyanın çiçekleri belki
Söküp ayırmak için şafağı gecenin toprağından
Bozulmasın diye güllerini ruhuna ekilmiş dünün
Görecek o mazlum sessizliğinin
Saçılmış olduğunu üstüne yeryüzünün

Şu su, Aksu Deresi, gece gündüz akan durmadan
Bir gözyaşını taşır, kimse bilmez
Bir annenin yıllar önce bakıp da kanatsız kuşuna
-Şu köprünün üstünde alev alev-
Düşürdüğü suya
Sırılsıklam eden kökünü hayatların
Taşa dönüştürmek isterdi elinden gelse
Ciones yöresindeki ırmak gibi
İçenin bağırsaklarını
Donduğu gibi soğukta yağmurun
Bu köyde yaşayanları o da
Jüpiter’in torunu Lichas’ın kaderiyle
Kayaya çevirerek insan biçimli