Ulvi Görevimde Umuda Yolculuk

Yüreklere sevgi tohumları saçmanın masallarda olduğunu bildiğimden dolayı, arkamda bıraktığım o acımasız ca- navarların hilekârlığına durmadan isyan ediyordum! Hani “Mazlumun ahı yerde kalmaz,” diyorlar ya ahım yerde kalmayacaktı. Bu kavga insan olmanın, yaşamak için mücadele etmenin, varlığımı, kadın kimliğimi, annelik kimliğimi korumanın kavgasıydı. Bu kavga annelik görevimi adabınca ana gibi, kadın gibi, tamamlama sevdasıydı. Bu kavga taşımış olduğum Türk kimliğimin hakkını, hakkıyla vermekten geçiyordu. Ailemin adına yakışır bir şekilde yaşama ve onurumla ayakta kalma savaşıydı! Yıllarca hasretini çektiğim, kanatlanıp uçmak istediğim vatanıma gitmekle bu so- runu çözemeyecektim. Eğer ki gidersem üstlendiğim bu ulvi görevi istemeyerek yarıda bırakmak zorunda kalacak- tım. Türkiye’ye dönersem bir ömür vicdan azabım çekecektim…