Ütopya

Antwerp’te kaldığım süre boyunca, diğerlerinin yanı sıra, benim için en hoş gelen ziyaretçim Antwerp’li Peter Giles idi, Antwerp’te saygın bir üne sahip bir vatandaş ve aynı zamanda yüksek mevkilere terfi etmiş, en yüksek mevkilere layık gerçekten. Genç adamın öğrenimde mi yoksa dürüstlükte mi daha mükemmel olduğunu söylemek zor. Çünkü o, hem harika erdemli davranışlara sahip, hem de olağanüstü iyi eğitimli: ve tüm insan türlerine karşı aşırı nazik; ama arkadaşlarına karşı çok iyi kalpli, çok sevgi dolu, çok sadık, çok güvenilir ve öyle ciddi bir sevgiyle ki, herhangi bir yerde onunla tüm dostluk yönlerinde kıyaslanabilecek bir adam bulmak çok zor. Daha alçakgönüllü veya nazik bir adam yok; hiç kimse daha az simülasyon veya ikiyüzlülük kullanmıyor; hiç kimse daha sağduyulu basitlikte değil. Bunun yanı sıra, konuşmasında ve iletişiminde o kadar neşeli ve eğlenceli ki, evet ve bunu zararsız bir şekilde yapıyor ki, onun nazik davranışı ve tatlı, keyifli sohbeti sayesinde, kendi ülkemi, karımı ve çocuklarımı görmek için duyduğum şiddetli arzu büyük ölçüde azaldı ve hafifledi; çünkü o zaman onlardan dört aydan fazla bir süredir ayrı kalmıştım.
Belirli bir gün, şehrin en güzel, en muhteşem ve mimari açıdan en merak uyandıran kilisesi olan Lady Kilisesi’nde ilahi hizmeti dinlerken ve ilahi hizmet bittiğinde konaklamam için eve gitmeye hazırlandığım sırada, daha önce bahsettiğim Peter’ı, yaşı ilerlemiş, kara, güneş yanığı bir yüze, uzun bir sakala ve omuzlarına basit bir şekilde atılmış bir pelerine sahip olan, görünüşü ve kıyafetiyle hemen bir denizci olduğunu düşündüğüm bir yabancıyla konuşurken gördüm.