Sokrates, kendisini bir at sineğine benzetmişti. Bu bir *at sineği olma teşebbüsü*dür. Bu, insanı var saymaktır. Bu, insana olan umuttur. 99 alçağın ardından, henüz görmesen de görme olasılığın olan 100. insana duyulan umut; 99 alçağa tahammül ettiren budur. Bu, 99 alçağın içindeki mikroskobik insan parçacıklarının kazısıdır. Düşünce; kütlesini kazanamamış bir potansiyel… Varlığında cisimleşeceği toplumsal maddesini arıyor.
Tükendi
Gelince Haber Ver